نیما مسیحا، خوانندهٔ ایرانی موسیقی پاپ و کلاسیک، در ۱۳ دی ۱۳۵۳ در تهران به دنیا آمد. از کودکی به موسیقی علاقهمند شد و صدای دلنشین پدرش تأثیر زیادی بر رشد هنریاش داشت. او مدرک کارشناسی ادبیات را دریافت کرده و در سال ۱۳۸۲ با مریم مسیحا ازدواج کرد. نیما در برنامه تلویزیونی «دورهمی» فاش کرد که به دلیل ازدواج فامیلی والدینش، از بیماری مادرزادی شبکیه چشم به نام Fundus Flavimaculatus رنج میبرد.
در سال ۱۳۷۰ با دیدن آگهی جذب گروه کر تالار وحدت در روزنامه همشهری، در آزمون شرکت کرد و بهعنوان خواننده تنور وارد این گروه شد. یک سال بعد از گروه جدا شد و تا سال ۱۳۷۸ بهصورت مستقل به یادگیری و تمرین ادامه داد. در این مدت نزد حسین سرشار آواز و نزد گورگین موسیقیان تئوری موسیقی را آموخت. در سال ۱۳۷۷ با بابک بیات آشنا شد و مسیر کاریاش به سمت موسیقی پاپ تغییر کرد. در سال ۱۳۷۸ با اجرای قطعه «پروانگی» برای فیلم «دستهای آلوده» به شهرت رسید.
نیما مسیحا در طول فعالیت حرفهای خود با آهنگسازان برجستهای چون مجید انتظامی، شهرداد روحانی، و بابک بیات همکاری داشته است. صدای او تلفیقی از سبک کلاسیک و پاپ است و در آثارش نیز این ترکیب شنیده میشود. از جمله آلبومهای او میتوان به «شب سرابی»، «سبد ساده»، «عاشقانه»، «باغ خاکستر»، «دریغ»، «غربت»، «نوبت عاشقی»، «مهتاب»، «تُهَم»، «بارون دلتنگی»، «احساس»، «رگبار»، «دلم گرفته»، «بومی»، «گل مریم»، «دلواپسم نباش»، و «نازنینم خداحافظ» اشاره کرد.
علاوه بر آلبومها، تکآهنگهای زیادی از او منتشر شدهاند از جمله: «شب کویر»، «رگبار»، «پروانگی»، «احساس دلبستن»، «رویا»، «روایت عاشقانه»، «یه لحظه از تو»، «اتفاق»، «پرواز ممنوع»، «کولاک»، «از کی بپرسم»، «بر فراز آسمانها» و «آذرخش».
نیما مسیحا بهواسطه صدای خاص و ترکیب هوشمندانهٔ سبکهای کلاسیک و پاپ، جایگاهی ویژه در موسیقی ایران پیدا کرده و همچنان بهعنوان یکی از چهرههای شاخص موسیقی معاصر ایران شناخته میشود.
Nima Masiha, born on January 3, 1975, in Tehran, Iran, is a renowned Iranian pop and opera singer. His passion for music and singing emerged during his childhood, with his family, particularly his father, who possessed a pleasant voice, playing a significant role in nurturing his musical talents. Masiha pursued higher education and earned a bachelor’s degree in literature. In 2003, he married Maryam Masiha. During an appearance on the television program “Dorehami,” hosted by Mehran Modiri, Nima disclosed that due to the consanguineous marriage of his parents, he was born with a congenital eye condition known as fundus flavimaculatus.
In 1990, Nima responded to an advertisement in the Hamshahri newspaper, where Vahdat Hall was seeking to recruit choir trainees. He successfully auditioned and began his journey as a tenor vocalist with the choir at Vahdat Hall. After a year with the group, he departed in 1991 but continued to hone his skills independently until 1999. During this period, Masiha studied vocal techniques under the guidance of Hossein Sarshar and learned music theory from Gorgin Musasian. His acquaintance with the esteemed composer Babak Bayat in 1998 marked a pivotal turn in his career towards pop music. The following year, he gained widespread recognition by performing the song “Parvanegi” for the film “Dast-haye Aloodeh,” directed by Siros Alvand.
Throughout his career, Nima Masiha has collaborated with several prominent Iranian composers, including Majid Entezami, Shahrdad Rohani, and Babak Bayat. His vocal style reflects a blend of classical and pop influences, showcasing his ability to merge these genres seamlessly. Masiha’s discography features albums such as “Shab Serebi,” “Sabade Sade,” “Asheghaneh,” “Baghe Khakestar,” “Dariq,” “Ghorbat,” “Nobate Asheghi,” “Mahtab,” “Toham,” “Baroone Deltangi,” “Ehsas,” “Ragbar,” “Delam Gerefteh,” “Bomi,” “Gole Maryam,” “Delvapasm Nabash,” and “Nazaninam Khodahafez.”
In addition to his albums, Masiha has released numerous singles, including “Shabe Kavir,” “Ragbar,” “Parvanegi,” “Ehsase Del Bastan,” “Roya,” “Revayate Asheghaneh,” “Ye Lahze Az To,” “Etefagh,” “Parvaze Mamnoo,” “Koolak,” “Az Ki Beporsam,” “Bar Faraze Asemanha” (a cover), and “Azarakhsh.”
Nima Masiha’s dedication to his craft and his unique fusion of classical and pop music have solidified his status as a distinguished figure in the Iranian music scene.